DUALNOŚĆ I NIEDUALNOŚĆ

Świat, w którym żyjemy, składa się z myśli i konceptów. Nazywamy wszystko co nam się przydarza i mamy swoje opinie na każdy temat. Opisujemy świat posługując się przeciwieństwami: To lubię, a tego nie lubię; to jest właściwe, a to niewłaściwe; tego chcę, a tego nie chcę. Wyobrażamy sobie siebie jako centrum dowodzenia, a każdego innego człowieka jako inne centrum dowodzenia. Tak wygląda świat dualny, w którym wszystko odnosi się do ego – tak zwanego niezależnego siebie.

Większość ludzi jest zadowolonych ze swojego dualnego życia i nie chce spoglądać głębiej. Ale niektórzy z nich, w obliczu tragicznych okoliczności – choroby lub śmierci – zaczynają odczuwać potrzebę odkrycia innej perspektywy.

Niedualizm jest tą perspektywą.

Wskazuje na rzeczywistość, która jest przed słowami. Kiedy bazujemy na słowach, możemy zdobyć wiedzę, jednak wykraczając poza nie rozpoznajemy nienazwaną rzeczywistość – siebie.

Nitya mówi o okazji do rozpoznania tej rzeczywistości w ten sposób: 

“Żyjemy w niesamowitych czasach. Dawniej mistrzowie, którzy znali niedualną rzeczywistość, ukrywali się w jaskiniach. Docierali do nich tylko nieliczni. Dziś mistrzowie przemawiają do ludzi na całym świecie. Możemy przebywać w ich obecności. 

Wydaje się, że przez tą łatwość dostępu nie doceniamy wielkiej okazji jaką życie nam niesie – najważniejszej w życiu szansy. Chowamy się za tradycją, religią, pracą, obowiązkami. Wybieramy mistrzów, którzy już nie żyją, nie ufając żyjącym. Ostatecznie ignorujemy mistrza, który jest w nas. 

Jakże wielkim zaskoczeniem jest odkrycie, że niebo jest tu. To życie jest dla wolności, nie zmarnuj go na bieganiu za wiatrem.”

Na przestrzeni wieków, wielu ludzi próbowało mówić o niedualizmie. Pochodzili oni z różnych zakątków świata i tradycji. W hinduskiej szkole Adwajtawedanta niedualizm nazywano adwajta, co w sanskrycie oznacza nie-dwa (a – nie , dwajta – dwa). Celem adwajty było poznanie absolutnej niepodzielonej prawdy – rzeczywistości bez konceptów i opinii z drugiej czy trzeciej ręki. 

Niedualizm nie jest religią, nauką, czy filozofią.

To rzeczywistość, która może zostać odkryta poprzez wgląd. Nauczyciele niedualizmu wskazują na nią, ale osoba poszukująca musi sama rozpoznać prawdę. Nitya mówi: „Nie możesz być tym, za kogo się uważasz, ponieważ wiara jest drugorzędna w stosunku do twojej podstawowej istoty. Żadna koncepcja nie może być prawdziwa. Porzuć wszystkie koncepcje, a niedualna rzeczywistość pojawi się sama ”.

Poszukiwacze niedualności często chcą polegać na ideach pochodzących z książek i od mistrzów. Ale prawdziwy wgląd pochodzi ze świadomości, nie z myśli. Nitya mówi o dochodzeniu do tego poznania w następujący sposób:

“Całe to zamieszanie i bałagan zaczęło się od pragnienia by poznać siebie.

Tak wciągające i żywe, że trzeba za nie płacić bólem.

Może kiedyś pragnienie się zmęczy, opadnie i odetchnie.

Zobaczy, że nie ma nic do zrozumienia. I nigdy nie było.”

Wyjaśnia także niedwoistość w tych pięknych krótkich słowach: 

„Życie jest monologiem. Żaden dialog nigdy się nie przydarzył. Mówimy tylko do siebie samego myśląc, że mówimy do siebie nawzajem”.